وقتی خودم را از بالای ساختمان پرتاب کردم...

   در طبقه دهم زن و شوهر به ظاهر مهربانی را دیدم که با خشونت مشغول دعوا بودند!

    در طبقه نهم"پیتر" قوی جثه و پرزور را دیدم که گریه می کرد.

    در طبقه هشتم"می" گریه می کرد, چون نامزدش ترکش کرده بود.

    در طبقه هفتم"دن" را دیدم که داروی ضد افسردگی هر روزش را می خورد!

    در طبقه ششم"هنگ"بیکار را دیدم که هنوز هم روزی هفت روزنامه می خرد تا بلکه کاری پیدا کند!

    در طبقه پنجم "وانگ" به ظاهر ثروتمند را دیدم که در خلوت حساب بدهکارهایش را می رسید.

    در طبقه چهارم "رز" را دیدم که باز هم با نامزدش کتک کاری می کرد!

    در طبقه سوم پیرمردی را دیدم که چشم به راه است تا شاید کسی به دیدنش بیاید!

    در طبقه دوم "لی لی" را دیدم  که به عکس شوهرش که از سه ماه قبل مفقود شده بود, زل زده است.

قبل از پریدن فکر می کردم از همه بیچاره ترم.

    اما حالا می دانم  که هرکسی گرفتاری ها و نگرانی های خودش را دارد .بعد از دیدن همه فهمیدم که وضع آنقدر ها هم بد نبود!حالا به کسانی که همین الان دارند به من نگاه می کنند , فکر می کنم.آن ها بعد از دیدن من با خودشان فکر می کنند که وضع شان ,آن قدر ها هم بد نیست!

نوشته شده از کتاب"مشکلات را شکلات کنید"/گردآورنده:مسعود لعلی/چاپ بیست و چهارم,تابستان 1391

نظرات شما عزیزان:

دوپونت

ساعت16:55---27 مرداد 1392

راستی اولین پستِ اولین وبلاگته، نه؟ تبریک میگم
پاسخ:ممنون;)

دوپونت

ساعت12:30---27 مرداد 1392

یه کم غیر واقعی بود ولی داستانه دیگه! در کل خوشم اومد؛ ساده و عمیق بود

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: